Sunday, May 31, 2015

The Void

I seek transmission
I seek transmission
But I enter a void
But I enter a void

No more loneliness
No more loneliness
When you are calling
When we are calling

There isn't any trace
Of what was your past
But you feel it working
It will always last

So wake up you people
Out of the cold
No nothing is lost
But we gather in dust

Bring me the future
On a golden plate
Nothing is lost
No nothing is lost

If we listen to ourselves
Gather in dust
Sometimes we trust
Sometimes we must

I seek transmission
I seek transmission
But I enter a void
But I enter a void

© GdJ

Bedevaart

We trokken samen op
Als was het een witte mars
Een heldentocht
Een carnaval

Het duurde een tijdje
Eer ik zag
Waar je naartoe wilde
Je verborgen lach

We vlogen over huizen
Stoffige woestijnen
Oases en zeeën
Toch hield ik de boot af

De eenklank
Werd een duet
In verschillende tonen
Verschillende karakters

En juist toen ik
Je eruit zette
Kwamen zij
De bloeddoorzopen meute

Toen kwam je terug
Op mijn vraag
Met stekelig gif
Sterker als tevoren

De hypnose breken
Was niet moeilijk
Ik was immers
Zó aangedaan

Nog steeds blijf ik
Verweesd achter
Als na een lange celstraf
Terug thuis

Lik ik mijn wonden
En startte een bedevaart
Naar waar weet ik niet
De rust hoef ik niet

© GdJ

I Fear You Today

It's not cause I
I look at it today
Tomorrow you will be away
But you're hurting

So I leave you
Like a leaf on a tree
The autumn shakes
I fear you today

© GdJ

Vampierenvertier

Waar fladderende muizen
Vechten om hun bestaan
Nabodes van legendes
Bij de volle maan

Opent zich de roos
Aan oeroude vampieren
In diepe afgronden
Gebogen kasteeldieren

De Graven nemen de bloem
Iedere nacht minzaam aan
In hun roodfluwelen kist
Waar ze slapengaan

Mijmeren meters diep
In geheime kelders
Over het antieke verdiep
En oude liefde elders

Je zou hen haast geloven
Ze spotten niet zomaar
Het leven is voor hen ook
Eenvoudigweg zonneklaar

In duizenden jaren
Oorlog en bestand
Ontwikkelt de dood
Gewoon draculaverstand

Ze zagen idylles
Braken liefdes af
Verdoemden de maagden
Tot het ellenlange graf

Het stof is er dik
Verhalen voltallig
Daar rusten de hoofden
Geveinsd bevallig

In krakende kisten
En moordgore grotten
In gotische nissen
Vol gebroken botten

Opent zich de roos
Engel in het donker
Zwart als ze is
Gedijt ze bij donder

Het is wachten op haar bloei
Le moment suprême...
Dan bijt de adel zachtjes
Zonder ernstige gêne

Het laatste greintje plezier
En hofmakerij allerhande
Je reinste vampierenvertier
Zit tussen vlijmscherpe tanden

© GdJ

Saturday, May 30, 2015

De Kruidenier

Grijnzende stenen
Smeken me
Om binnen te gaan

In het holst
Van de nacht
Door de zilveren deur

Waarachter monsters
Met groene ogen
Op me wachten

Op zoek naar aas
In deze dronken
Dolle avond

Plengen ze de wijn
Op het altaar
Bij mijn offer

De vage vriendschap
Verontrust me
Terwijl de tweeling zwijgt

Het Turkse lied
Op de achtergrond
In trance gaat

Maar ik niet
Voor eventjes
Was ik het speeltje

Het groentje in de zaak
Ze zoeken het maar uit
In deze straat

Waar jonge kinderen
Meedingen
Voor 'Boef van de dag'

Hebben buurtwerkers
Hun tanden
Kapotgebeten

En de kruidenier
Lacht in zijn vuistje
Vol dollars

© GdJ

Ongelukkig

Hoi,

Ik ben de schrijver
Met het ene oor

Ik kan niet schrijven over geluk
Verkeerd thema

Maar wie kan dat wel?
In dit avondland

Grote slierten armoede
Achtervolgen me

Steken de draak met me
Mijn ontredderde zelf

Hopeloos verloren
Schrijf ik

Over de ondergang
Van de zon

Net als Vincent
Vraag ik me af

Wie mijn etsen
Kopen wil?

Ik kan toch niet eten
Van mijn letters

En qua jobs
Zit ik al aan veertien

Dertien leek me zo...
Ongelukkig

© GdJ

Thursday, May 28, 2015

Spanning

Jij...
Zij!
Nee, jij...
Zij!
Jij...
Ik?
Een spanningsveld
Niemand die loslaat
Behalve...

© GdJ

Grafstem

Zwarte gedaante
Krijsende menigte
Paarse lichten

De nevel verdringt
De verse lucht
En ieder teugje adem

Waar is de tijd
Van jouw genie?
Jouw sinister vernuft

Omhuld in vage beloftes
Raakte jij de kern
Toch bleef je onzichtbaar

Voor wie je toeliet
Beleefde je schijnbaar
De geneugten van de poëzie

De ratelende computer
De dweepdonkere bass
En vervormde echo's

Het schreeuwen van mensen
Om aandacht, liefde, ja afstoting
En verzoening...misschien

Creëerde je je eigen mythe?
Was je zelf
Je eigen God

Heersend over onderdanen
Vleermuizen in een grot
Vliegend op sonar

Zo haalde jij de morgen
En zo ging het verder
Als een dief in de nacht

Kuste jij vele monden
Vragend om iets nieuw
'Een intellectuele mythe der jeugd'

En toen steeds de zon kwam
Was jij al weg
Houdini van de dageraad

Priester van de ondercultuur
Magiër van verdriet
Druïde van mijn leven

Ik mis je
Jouw rozerode grafstem
En de volbrachte nachten

© GdJ

Monday, May 25, 2015

Gsm-poëzie

Ik heb een zwarte kat gezien toen ik onder de ladder liep aan het huis met de bloempot hoog op de richel. Maar ik schrok het meest toen ik jou zag met die bult.

© GdJ

Wednesday, May 20, 2015

Het Circus

Het circus is op tournee
Het verhaal
Doet de ronde

Door de luidsprekers
Aan de waggele bestelwagen
Van de omroeper

Hangen geelroze plakkaten
Ze geven de stad
Een nieuw likje verf

Zo gulzig
Als de make-up
In de revue van de clowns

Zo hevig steigeren de paarden
En de sterkste man
Op aarde

Dat belooft veel goeds
Terwijl de directeur
Zenuwachtig de zaken monstert

Zitten de dieren
Rusteloos in hun kooien
Bang voor een nieuwe straf

Ook dat is het circus
En de bühne
In de canvastent

Waar Olympische gymnasten van weleer
Hun trapeziumkunsten
Schouwen zonder vrees

"Kom dat zien!"
Het gevaarlijke leeuwennummer
De gedresseerde olifanten

Het is een wereld op zich
Even bedreigd als de dieren
Waarmee ze uitpakken

Dwarrelen dwergen
En meisjes met baard
Tussen de woonwagens

Ze houden hun leven voor zich
Hun nomadenbestaan
En wonden

"Mis de vertoning niet!"
Zegt de omroeper mechanisch
Terwijl de directeur

In zijn donkere hol
Zich afvraagt
Hoe het verder moet

© GdJ

Monday, May 18, 2015

Onschuld

De jongere bediende nam zijn oudere collega niet helemaal serieus.
Bovendien kon hij de vijftiger totaal niet luchten.
Niet dat hij een probleem had met diens leeftijd.
Nee, wat hem stoorde was dat de dikbebrilde bemoeial een zenuwpees was.
En zenuwpezen daar had de jonge klerk het niet voor.
Wist hij veel dat zijn collega een moordenaar was.
Het was een tweede natuur geworden. Moorden brachten de senior tot rust.
Hij vermoorde onschuld. Het liep als vanzelf. Hij moest de baas spelen!
Gevaar, druk, sociale conventies... Het kon zijn overbuur niet stoppen.
Nee, de jongeling hield niet van zijn collega.

© GdJ

De Hotelmanager

Amoureuze verhoudingen
Nietszeggende ontmoetingen
Lege blikken

Op een propere vloer
In een hotelkamertje
Van twintig vierkante meter

Waar de naakte lijven
Het vuile beddengoed
Versmachten

En de achteloos
Weggegooide kleren
De oplossing kunnen zijn

In het puzzelboek
Van latere
Witdragende pathologen

De hotelmanager
Laat er zijn slaap niet voor
Het is zijn brood

De kruimels van zijn bestaan
Die hij opraapt
Waar vrijers ze leggen

Hij piept even binnen
Alsof het niks is
En kijkt op zijn uurwerk

Zijn leven
Is een komen en gaan
Een onguur spektakel

Van mannen en vrouwen
In de bloei van hun bestaan
Die het wekelijks gespetter lauweren

Het spuwen en brullen
En kraken van genot
Dat vergeet hij

© GdJ

Reservate Of The Damned By Will

No!
I couldn't see a way out of that mess. Not for me nor for any purpose.
Now I'm here. Not so bad after all. Like  a clown. The reservate of the damned by will.
Feels free though, how could I not do it?
So you want to know something...?? I still have a body like u have (I hope).
But it's grey. There's a dark cloud underneath.
And we have formal dances when the rain comes.
So are you the rainmen?
We are the rainmen, that's correct.

© GdJ

Iphigeneia

Rendez-vous met het verleden
Fantasie draagt sporen van geweld
Zij speelt het spelletje mee
Het lot heeft ons geveld

Gesloten kringloop
We konden toch vrienden blijven?
Moeder Teresacomplex
Oude wijven!

Pantomimes verstoren zijn hersenen
Komediant!
Buurtvoetbal of de klokkenluider van Notre Dame
Het valt onder apenverstand

Iphigeneia!

© GdJ

Ik Kan Mee

Ik kan mee met jou
Maar ik kan evengoed thuisblijven
Want de storm is op komst
Het stof stuift al weg

Jouw vlucht scheert hoge toppen
Over de Andes en Bob's vallei
Ik kom daar graag
In gedachten

Het klimaat is er zacht
Geen woordenvallen
Enkel vleugels
En een gouden gloed

Jouw humanisme bevalt me
Jouw empathie ontwapent
Jouw complexiteit verwart me
En ik ken je niet eens

Ik zeg jouw naam
Omdat je de mijne nooit zal weten
Niet hier
In dit onderaardse hellevuur

Daar geef ik me niet bloot
Enkel in woorden
Cijfer ik me weg
Als een trillende code

Die wacht om gekraakt te worden
Alvorens er nog
Iets goeds mee te doen
In het weeshuis van de ziel

Zo bezien is de reischeque verdiend
Maar je weet dat ik hem nog niet aanneem
De troepen hebben mij nog nodig
En daarna de tropen

© GdJ

Unexpected Thing

"I'm sharing with my friends an unexpected thing," zei de folksinger uit de Heart of Midlothian.
Zijn mantra HOM staat voor onovertroffenheid in liefde. Met zijn vrouw zong hij de sterren van de nacht, in zevenharpige melodieën met ondoorschijnbare akkoorden. Op sandalen en met een gitaar van eikenhout. De vaardige kus, een geschenk van de hemel waarlangs de spreeuwen hun tenen krulden.
Maar het mooie lied werd uiteengerukt. De zanger had de dochter van de koning verleid en werd opgeknoopt.
De bard was niet meer. Het oog van Isaura had hem nochtans gewaarschuwd.
Het verlangen was echter te groot.

© GdJ

In Mijn Mond

In mijn mond
Groeien doolhoven van spanning
Labyrinten van bezorgdheid
En wildernissen van onrust

Het zijn geen vrienden
Maar ze leven er nu eenmaal
En ik ben ze gewoon geraakt
Ik heb ze aanvaard!

Eerst kwamen ze nog als dagjestoeristen
Daarna kwamen ze steeds vaker
Met de nodige ladingen afzet
Het begin van iets moois

Netelige trossen speeksel
Larderen de hoeken van mijn veilige havengebied
Slechte gedachten kweken kwallen die aanspoelen
Om stekelig als een mijnenveld de kaaien te vermaken

Mijn klier besproeit elke dag mijn aangelegde tuinen
Met een hoeveelheid overtollige waadstoffen
Als een volleerde tuinman
Op het bevel van Madame De Geest

Die glimt van voldaanheid...

© GdJ

Sizygie

Zeemeeuw aan het raam
Spiedend vanop de kade
Naar de groenblauwe zee

Misleidend traag hangt roerloos
Een condor boven het water

Hij voert de storm aan
Die net is komen opzetten
En ons in extase brengt
Midden metershoge vloedgolven
En opstuivend zand

Kleine poseidon wist het al
Het getij het magneetje
In het spel van zon en maan

Hier zijn zeerovers thuis
Die vanonder hun wieren kapershoeden
En steunend op hun uit het water opgeviste kreupelhouten onderstuk
De smaragdkusten afspeuren
Op zoek naar mogelijke buit

Heer Donder wacht nog af
Maar vroeg of laat moet het ervan komen

Als de zeemeeuwen opgeschept zijn door de wind
En de hemelsluizen aangeroepen worden
De condor doorgang te verlenen
Op het eeuwig heldere pad

Zal hij
Met zijn kompaan op elektrische gitaar
Neptunus van zijn sokkel blazen

© GdJ

Op Afspraak

Verlaten stationnetjes
Verlaten kerkjes
Verlaten zieltjes

O God
Wat is er aan de hand?

De oneindige muziek
Komt er even niet door

Light het aan de zender?
Of aan ons ontvangers?

Is er ruis op de lijn
Of gewoon...mist?

Zijn de engelen even gestopt met zingen
Of spelen de harpisten vals?

Ik kan het niet bevatten
Maar het lijkt erop
Dat de dokters hier nog veel werk hebben

Een project van lange duur
Soms somber als de nacht
Vaak verrassend hoopvol

Doch steeds op afspraak

© GdJ

Les Gorges De Galamus

Ik heb een diepe vlucht genomen
Naar beneden
In de Gorges de Galamus

Ik was even mezelf niet
Het komt voor
Maar het mag niet

Ik trok door wouden
Waadde door beken
Trok me op aan doornen

Op de vlucht voor huurdoders,
Matennnaaiers en afvalligen...
In de rust zit altijd een adder

En ik overleefde de koude
Verschool me voor het donker
En at van het licht

De vrouw met de x-ray eyes
Kon mij niet halen
Pas later kwam ik terug

Licht geschonden, ontredderd doch ongehavend
Sprong ik op de nieuwe trein
Hij rijdt wat schokkend

Maar redt zich doorgaans
In een slakkengangetje
Door de wondermooie Galamus

© GdJ

Te Diep

Het water is veel te diep
En jouw nachten mij te donker
Ik kan wel zwemmen
Toch verdrink ik

In het ruisloze niemandsland
Van oeverloze gedachten
En onhandig gebagger
Van modder

Geen stroomlijn, geen vaart
Slechts een tijdloos geraamte
Houden ons bij elkaar
In afwachtende houding

Je bent mijn favoriete
Verspilling van onevenwicht
Mijn dodelijke optie in wanhoop
Mijn virtuele baken

Ik moet je niet
Toch mag ik je wel
Een zekere bondgenoot
Noemen

© GdJ

Tandarts

"Mijn tandarts is dood!" zei het donkerharige meisje.

"Wat een geluk voor jou," antwoordde de skinhead (gemillimeterde jongeman) daarop. "Dan hoef je niet meer naar de tandarts."

© GdJ

Regen

Rollen en blazen
doet het tegelijkertijd
voor alle coiffures
juist uw krullen

ik zag het op TV
en zei: "dat moet ik hebben"
het stinkt als een beer
en ik ben moeten weggaan

plots wordt het stiller
één van de twee herinnert zich
hoe ze ventileerde
allez

met alle verzorging bij
of het nu brushen is
of mise-en-plis
650 frank heb ik betaald

allez 150 euro
kwil mij niet moeien hoor,
maar uw éclairkes en uw boekskes
uw tompoezekes en uw rijsttaartjes

uw hoorntjes
ik wil niets zeggen hoor
maar het zijn die die...
die jonge gasten...pakken

...ze spreken van regen
en daarmee kuis ik mijn ruiten niet

© GdJ

Tot Het Uitstaans Met De Dag

Langvergeten
Langvergleden
Die maan

In het licht
Van de kaars
En de schaduw van de heks

Waan ik mij
Het oog in het donker
De ziener van zonde

Zwarte wolken
Drijven ijlings
Langs hun witte bode

Ongezien
Schurken ze weg
In de breedte van de nacht

Ze schaken de heks
En goochelen met wandaden
Tot het uitstaans van de dag

© GdJ

Saturday, May 16, 2015

Dag Van De Dode Vliegen

Verrotting en verderf
Da's wat ik zie
Op mijn zolderkamer

Het vlees dient zijn dienaar
De krachten van het heelal
En de wetten van de natuur

Het zou je verbazen
Hoe nuttig de dieren zijn
Maar het speelt geen rol meer

Het is ook voor hen voorbij
Ze zien niks meer
Uit die grote ronde ogen

Het lijk is opgebeuzeld
Hun taak zit erop
De eitjes gelegd

Hun leven is ten einde
En wankelend
Begeven ze zich

Naar de rand
Van jouw lege ogen
En waar jouw mond was

Ik hoop dat ze
Iets van je overlaten
Een souvenir

Dat er me meer rest
Dan de gassen
Na deze parade

Ik groet je een laatste keer
En dank de horde
Want het zijn zij

Die je begeleiden
Op deze mooie dag
Van de dood

© GdJ

Friday, May 15, 2015

De Nacht

De nacht is donker
Ik schilder jouw licht
Op een doek tussen tralies

Het verwondert me steeds
Hoe ik na al die tijd
Mezelf terugvind

In de wijde openheid
Van mijn gedachten
In de cel

Op het lege doek
Waarin ik me baad
Met jouw indrukken

En het rusteloze geruis
Van duizend-en-een nachten
Me opzoekt

De nacht sterft uit
Als hij, zoals ons,
Niet langer nodig is

Maar voor mij
Duurt hij voort
Oneindig

Enkel geïnspireerd
Door flitsen
Van jouw zon

Jouw maan
En het landschap
Errond

© GdJ