De Nacht

De nacht is donker
Ik schilder jouw licht
Op een doek tussen tralies

Het verwondert me steeds
Hoe ik na al die tijd
Mezelf terugvind

In de wijde openheid
Van mijn gedachten
In de cel

Op het lege doek
Waarin ik me baad
Met jouw indrukken

En het rusteloze geruis
Van duizend-en-een nachten
Me opzoekt

De nacht sterft uit
Als hij, zoals ons,
Niet langer nodig is

Maar voor mij
Duurt hij voort
Oneindig

Enkel geïnspireerd
Door flitsen
Van jouw zon

Jouw maan
En het landschap
Errond

© GdJ