Vampierenvertier

Waar fladderende muizen
Vechten om hun bestaan
Nabodes van legendes
Bij de volle maan

Opent zich de roos
Aan oeroude vampieren
In diepe afgronden
Gebogen kasteeldieren

De Graven nemen de bloem
Iedere nacht minzaam aan
In hun roodfluwelen kist
Waar ze slapengaan

Mijmeren meters diep
In geheime kelders
Over het antieke verdiep
En oude liefde elders

Je zou hen haast geloven
Ze spotten niet zomaar
Het leven is voor hen ook
Eenvoudigweg zonneklaar

In duizenden jaren
Oorlog en bestand
Ontwikkelt de dood
Gewoon draculaverstand

Ze zagen idylles
Braken liefdes af
Verdoemden de maagden
Tot het ellenlange graf

Het stof is er dik
Verhalen voltallig
Daar rusten de hoofden
Geveinsd bevallig

In krakende kisten
En moordgore grotten
In gotische nissen
Vol gebroken botten

Opent zich de roos
Engel in het donker
Zwart als ze is
Gedijt ze bij donder

Het is wachten op haar bloei
Le moment suprême...
Dan bijt de adel zachtjes
Zonder ernstige gêne

Het laatste greintje plezier
En hofmakerij allerhande
Je reinste vampierenvertier
Zit tussen vlijmscherpe tanden

© GdJ